Metodologia ta stosowana jest do określenia kierunków rozwoju produktu lub technologii będącego w obszarze zainteresowania. Bazuje ona na posiadanych możliwościach (know-how, produkcie, zgromadzonych zasobach itp.), pokazując jak i gdzie można znaleźć zastosowania, nisze rynkową oraz zapotrzebowanie rynkowe. Podejście to wychodzi z produktu/możliwości w kierunku rynku. Jest przeciwieństwem projektowania produktu na podstawie zdiagnozowanej potrzeby rynkowej, czy problemu kupującego. Podejście to opiera się na zjawiskach biznesowych takich jak poszukiwanie nowych rynków i zastosowań, przenoszenie rozwiązań pomiędzy rynkami,  eksploracja posiadanych możliwości i szans stojących przed przedsiębiorstwem, planowanie strategiczne- szczególnie w ujęciu scenariuszowym.

Metodologia ta może być stosowana w start-up’ach (które są organizacjami poszukującymi skalowalnego, powtarzalnego modelu biznesowego), jak i również przedsiębiorstw, które posiadają już produkty i zasoby, a które chcą dalej się rozwijać i wprowadzać innowacje na inne rynki, niż dotychczas. W metodologii wyróżnia się trzy części: diagnozę, szukanie obszarów, analizę obszarów i wytypowanie do dalszego działania biznesowego.

Metodologia składa się z następujących faz:
1. Diagnoza sytuacji obecnej.
W pierwszym etapie określenie bazowego produktu/technologii/rozwiązania, a następnie określenie posiadanych zasobów i możliwości. Jest to bardzo istotne ponieważ dobrze określone zasoby pozwalają się eksplorować i być bazą rozwoju. Etap ten jest o tyle ważny, iż samo wypisanie pozwala już nam myśleć w kierunku komercjalizacji nie tylko samego produktu, ale jako całości z otaczającymi go zasobami.
2. Znalezienie kierunków rozwoju.
Używając technik kreatywności np. burzy mózgów, określamy jak największą ilość możliwych zastosowań produktu (w systemie produkt – odbiorca). Podczas określania należy dokonywać klasyfikacji w trzech wariantach:
horyzontalnej (szukanie nowych rynków i zastosowań bez większych modyfikacji produktu),
podejście to pozwala na znalezienie nowych grup odbiorców;
wertykalnym (rozwój produktu w kierunku wysokospecjalistycznym),
wysoka specjalizacja pozwala wyróżnić się na rynku oraz znaleźć odbiorcę specyficznego, a wtedy wprowadzenie na rynek produktu jest łatwiejsze.
3. Analiza kierunków.
Mając zgromadzone kierunki rozwoju należy przeprowadzić szybką analizę opłacalności i osiągalności danego kierunku rozwoju. W tym momencie należy sobie zadać trzy podstawowe pytania:
1) Co jest potrzebne by wprowadzić produkt na ten właśnie rynek?
2) Za ile możemy go sprzedać?
3) Jak i ile możemy go sprzedać (czyli jaka jest osiągalna grupa docelowa)?
Ważnym jest by zrobić szybką i prostą analizę, aby wytypować najważniejsze kierunki. Wagą może być np. brak konieczności dużej modyfikacji, mała bariera wejścia-inwestycji, dochodowy rynek, spodziewany zysk, posiadane w zasięgu kanały sprzedaży, czy ograniczenia prawne i inne.
Kończąc pracę z tą metodologią powinniśmy otrzymać drzewo z wytypowanymi kierunkami rozwoju produktów. Następnym etapem jest głębsza analiza rynku dla wybranego kierunku. Kolejnym krokiem jest wykonanie kanwy biznesu oraz powrócenie do produktu np. Customer Journey Map, a następnie sporządzenie strategii wprowadzenia produktu na rynek/grupę docelową. Na zakończenie procesu kreowania nowego produktu tworzymy projekt z określonym celem, budżetem i podziałem zadań. Po etapie planowania następuje etap realizacji.
Jak to wygląda technicznie?
Po pierwsze, możemy wydrukować sobie duży arkusz lub samemu podzielić kartkę lub tablicę na pola określone poniżej (tab.1.). Kolejną rzeczą jest wypełnienie pól 1 i 2. Im konkretniej zdefiniujemy jakie zasoby posiadamy, tym będzie łatwiej określić kierunek rozwoju. Kolejną rzeczą jest wypisanie produktów-w kontekście zastosowań.

Technicznie tworzymy to jako burza mózgów przy użyciu żółtych karteczek oraz tablicy, w której mamy określone pola.

Ważne zasady:
nie krytykujmy tylko pytajmy,
precyzyjnie określajmy produkt/grupę docelową (unikajmy ogólników),
piszmy wyraźnie by nie tracić czasu na rozszyfrowywanie.

Po wypisaniu wszystkich elementów, podsumowując możemy wypisać formy produktu oraz branże (od myślników) po lewej i po prawej stronie. Jeśli w tym momencie przyjdą nam jeszcze inne pomysły na produkt-odbiorcę dopisujemy je w polu trzecim. Następnie robimy przerwę (by z myślenia kreatywnego przejść w myślenie analityczne).

Po przerwie analizujemy nowe produkty w zależności od przyjętej wagi. Ważne jest by zrobić szybką i prostą analizę, aby wytypować najważniejsze kierunki. Wagą może być np. brak konieczności dużej modyfikacji, mała bariera wejścia-inwestycji, dochodowy rynek, spodziewany zysk, posiadane w zasięgu kanały sprzedaży, ograniczenia prawne itp.
Po tych etapach należy wybrać przynajmniej jeden produkt-zastosowanie, nad którym będziemy dalej pracować – i to możemy zdefiniować jako sukces.